Her bir kelime ayrı ayrı bir dünya anlam içerirken yan yana yazılıp okunduğunda iki kelime bir cümle bir aradayken derin bir anlamı doğuruyor; ”İLİŞKİLERDE CESARET”

Şu an bu yazı kalemime ses ararken ansızın benden kopuyor, gecenin geç saatlerine sızıyor. Özgürce seçtiği Evgeny Grinko’nun Valsini getirip cesaretle yanı başıma koyuyor. Belli ki bana eşlik edecek. İsabetin kudretini tesadüfe yeğlediğimden olsa gerek akışın yazdırdığına teslim oluyorum.

Malum “Cesaret”in tanımı çok.
Benim için ise Cesaret; “Korkuyorum, cesaretim yok” diyebilme cesaretini gösterebilmek!

Diğer bir anlamla bireyin cesaret tanımını, kendi duygusu üzerinden yapıp, duygusuna sahip çıkabilmesini önemsiyorum.
İlişkilerde de cesaretin esirgendiği birçok faktör olduğunu biliyoruz. Bunlardan bazıları ilişkilerde dansı göze alamamak, kendin gibi olamamak, zayıf görünme korkusu yaşamak, önceki ilişkilerin acı izlerinin tekrarlayacağını sanmak, intikam almak veya tek başınalığa karar vermek vb. gibi
Oysa kişinin kendisi ile kurduğu ilişkiye cesaretle yürümesi onun başkasıyla kuracağı ilişkiden daha önemli anlamlar içerdiğini deneyimliyoruz. İlişkide “Kendin olma cesaretinden” den bakacak olursak, bir üst paragraftaki nedenlerin yerini şunlar alır:
-Kendime ilişmekten korkuyorum,
-Kendimde göreceğim potansiyelden korkuyorum,
-Kendimdeki potansiyelin getireceği sorumluluktan korkuyorum,
-Utançlarımdan, acılarımdan kaçıyorum. Ya beni sobelerlerse?
-Sevilmemekten, takdir, onay alamamış olmayı hatırlamaktan kaçıyorum.

Yüzlerce nedenlerim olabilir. Hatta bunlarda olamayabilir; “Ben İlişkide cesaret göstermek yerine, karşımdaki kişi adım atsın, sorumluluk alsın, hep o gelsin beni bulsun istiyorum” dediğinde kişi, hemen soruyorum;
-“Birisini beklemek yerine sen, seni bulmak için bir adım atıyor olsaydın ona neyi buldururdun?”
Cevap kısık sesle geliyor;
-“Ona yavaş sakin olmasını söyler, kendisine vereceklerim için beklemesini isterdim.”
Düşündürmek için sormaya devam ediyorum,
– “Bu sakinlik senin için neden bu kadar önemli?”
– “Dans… Dans yavaş ağır ve aceleye gelmemeli. Vals gibi…”

Cevabı İlişkilerde cesarete bağlıyorum. Bunun dans ile ilgisini merak ederek, devam ediyorum sormaya.
-“Dans, düştüğünde yerden kalkabilme gücü verir. Herkes seyrederken yerden bir silahşör gibi kalkıp, başın dik devam edebilmek, hatalarınla karşılarında durabilmektir. Korkuya esir düşmeden müziğin içine tekrar tekrar özgürce bedeninle, ruhunla, zihninle akabilmektir,” diyor!
…
Kendisiyle “âlâk”ası olmayan, öz’ünün yanına dizini kırıp oturmayan, bir başkasıyla sorunsuz yaşaması mümkün olmuyor.

Birey cesaretin bittiği yerde alt kimliklere, başkasının yönetimine kendini teslim etmiş bir esir gibidir. Meydan muharebelerinden yorgun, başarısız, güçsüz dönen savaşçılardan farkı kalmamaktadır. Atını kendini tanıma yoluna sürememiş bir kişinin yaşam içinde bırakacağı iz çabuk silinecektir.
Son olarak bütün bunların onun için ne nasıl bir anlam taşıdığını merak ediyorum.
Sormadan sıralıyor müziğin içinden seslenerek.
“Sadece dans ederken kendimi adımlamaktan korkmuyorum. Hepimizin cesaretini topladığı bir alanı var. Onu bilen ilişkisini ve kendisini var edebiliyor…”
“Hımmm…”diyorum. Hemen dönüp hepimize sorma cesaretini buluyorum.
“Sizin cesaretinizi sağlayan hangi motivasyon kaynaklarınız var?”
“Sizi size götüren bir araç olsaydı, bu ne olurdu?”
“İlişki çatışmalarını bir fırsat mı, yoksa bir tehdit mi? görüyorsunuz?”
“En iyi yaptığınız dans hangisi? Neden?”
“Kendi kendinize dans ediyor olsaydınız, buna hangi kimlik elbisesi eşlik ederdi?”
“Dans içinde ki saygıyı, ilişkilerinize de yansıtsanız bunun size kazançları ne olurdu?”
…
Öz’e doğru cesaretle niyetimizi ortaya koyabiliyorsak içimizdeki müziği duymaya başlıyoruz. Sonra kendi şarkılarımızı söylemeye başlıyoruz. Ve içimizdeki güç cesaretle bizi dansa kaldırıyor. Hayat mı dediniz? O da bildiği gibi bize zaten hep eşlik ediyor…

Bilge Öztoplu/15.03.2021

http://3gozdergisi.com/

ONLINE DERGİ; http://3gozdergisi.com/dergipdf/3gozsayı_16.pdf