Değişik zaman dilimleri içerisinde hayata, yaşama perçinlenmiş yeni bir kan… Yazarın yeni bir kitabı ve damarlarında akan kan ile geçirilmiş yolculuklar… Ve bu yolculukların yolcusu “Bilge Öztoplu…”.

Doğada iki şey vardır tutunulacak; aşk ve kitap… Her iki durumun ateşi, yani gücü şimdi’ dedir. Öncesi ve sonrası bilinemez. Şimdinin öncesi ve sonrası gibi belirsizdir her iki durumun öncesi ve sonrası… O yüzden doğayı ve yaşamı anlamla bezeyen insanoğlu için, vazgeçilmezdir her iki kavramın içerdiği gizemli güç. Tüm bunların yanı sıra birde yaşama farkındalıklarla bakan gözler ve yazarlar;

“… İlk gece kimselerin olmadığı bu köy evine alışması zor oldu. Mutfak temizlenmiş, tabaklar bulaşık teline ters çevrilmiş, evin elektriği kapatılmış, buzdolabının kapısı açıktı. İnsanın olmadığı yerde eşyalar da öksüzdü. Yazdan kalan evin içini anlamsızlıklar doldurmuştu. Ev epey soğuktu. Küçük odanın tek büyük eşyası kuzine yaz kış fark etmeksizin odanın kralı gibi hep başköşedeydi. Yaz gecelerinde köy ani yayla soğuğu ile karşılaştığında, odunlar kışlık tarhana gibi kuzinenin gıdası olur, alevler ejderha ağzına dönüşürdü…”.

‘Bilge Öztoplu’… Bu kitabın taslağını gönderip, okuduğumda ilk düşüncem; ‘Öztoplu’ yine güzellikler dolu duygularla döktürmüş dedim… Evet, döktürmüş döktürmesine de, düşüncelerimin odağında yazıma neler düştü! Kitabı bir kez okudum, ilk sayfadan başlayarak. Daha sonra ise sondaki sayfadan başlayarak okudum. Yüksündüğüm anlamı irdelemek adına. Çünkü malum düşünceyle konulan ad; ‘Beni Tersten Oku…’

Üst kısımda sayfaya aktardığım anekdot, kısa bir paragraftan öte değil. Çünkü farkındalıkların ivme kazandığı bu kitap, aylar önce kitabın taslağını yorumlarken kısa bir fıkrayı aktarmıştım. O fıkrada da belirttiğim gibi farkındalıklarımızı belirginleştiren ve bizlere, yaşam içerisinde ki olması gerekenlere uzatılan şapka düşüncesinde! Bu nedenle ‘Beni Tersten Oku’, bu anlattıklarımın daha da fazlası ‘Öztoplu’nun kitabında…

Yaşamı an’ da perçinleyen yaratım eylemi, söz, dilekle, metaforla ve lirik akışkanlıkla görülür kılınmakla. Öyle bir evre ki, adeta zaman üzerinde uçsuz bucaksız bir set kurar… Setin iki yanı, eksi sonsuzluk ile artı sonsuzluk evrenidir. ‘Beni Tersten Oku’, aynı evrende, zamana değmiş sözcüklerin, dize dize yaşanmışlıkların gerçekliğine derkenardı. Değişik zaman dilimleri içerisinde ‘Öztoplu’, aktardığı düşüncelerin merkezinde ve o merkezin metaforunda yaşanmışlıklar, geçirilmiş yolculuklar, okuma serüvenleri ve bıraktığı izlenimlerin kâğıda dökülmüş izleridir. Üstelik o izler; “… Yüreğindeki goncayı öpen izlerdir…”. Tüm kötülüklere karşın varoluşu savunmak: Açacak tomurcuğu, uçacak yavru kuşu ve ilk naradan birkaç saat sonra anne memesine gülümseyecek bebeği öngörmek, yaşamanın tatlı sıcaklığını ve kokusunu sezmektir.

Zamanımızın birçok bireyi görmese de, görüp yadsısa da, sözün en insanca hali, aşk kıvamı, ufkumuzu açan kitaplardır… Yerdeki çakıl tanesi, havadaki billur damla, gökyüzündeki ışık şöleni, yıldız sağanağı veya gökkuşağı sadece, bazen görünür bazen görünmez gereç veya katkıdır. Ve bu katkıya, ufkumuzu açıp, güzelliklere kavuşturacak bir kitap ‘Beni Tersten Oku’… Belleğimize sunan, bin bir emekle yazıp, yüreğimizdeki goncaya, daha çok yeşermesi için elindeki bir tas suyu aktaran, değerli yazar kardeşim ‘Bilge Öztoplu’nun bu kitabı tüm okurlarca okunmasını ve yaşamımıza değerler katmasını temenni ediyorum.

www.haberhürriyeti.com/mustafagökçek