Terazi var, tartı var, her şeyin vakti var. Bu yüzden hep vakitlice yola düşerim. Güzellikler karşısında başım dönsün istemem. Kendime içten, dıştan, uzaktan bakmayı da öğrenmek isterim. Fikirlere değer veririm. Gölgelerime ulaşmama neden olan tüm insan aynalarıma minnettar kalırım. İnsanım, bilirim, düşerim, şaşarım. Kendimi ve tüm varlıkları kabul ettikçe irademi elime daha güçlü alırım, diyordu içinden.

Yaşam dengesinin simgesidir terazi; soyut kavramları da tartar.

Bu terazinin aşırısı fazla tartar, eksiğiyse az yontar susuz bırakır. Ol’dum dediğinde ölürsün, var’ım dediğinde yok sayılırsın. Yaşam terazisi; yoldasın diye, ‘çok hoşum’ cezbine düşmene izin vermez, akıl bileziğinden bileğini ayırmanı ister. Ne fazlası iyidir yemenin içmenin, ne de aç kalmanın. Her şeyin kayda değer bir anlamı vardır. Dengeyi tuttur derim ama dengenin kendisi olmanı daha çok isterim. Kabımız kadar, aldığı kadar, o kadar!

Dengeyi belirleyen kabımızın terazisi ise belimizdedir.  Onu belimizden düşürmeden ölçmeliyiz ağırlıklarımızı, hafiflediklerimizle. Her şeyin aşırısından uzak durmak kötü değil, tam tersi bizi koruyan zırhlarımızdır.

Aşırılık yerine aşkınlıktır terazinin ruhu.

Kendi iç dengemizle bakalım istiyorum dünyaya. Diğerlerinin dengesi bozuk olsa dahi belki de bizim dengemizin ruhundan fayda sağlayabilirler, kim bilir?

Hiç kimsenin yaşam arabasının direksiyonuna geçmeyeceğimiz gibi kimsenin dengesizliğinin sorumluluğunu da üstlenmeyelim derim.

Niye mi bunları yazdım? Çünkü Turgut Uyar’ın dizelerine mandallarla asılı kaldım. Kurtaramadım da kendimi…
…
Aşkım da değişebilir gerçeklerim de
Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
Yan gelmişim diz boyu sulara
Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum.
Hiçbirinizle dövüşemem
Benim bir gizli bildiğim var.
Sizin alınız al inandım
Morunuz mor inandım
Ben tam kendime göre
Ben tam dünyaya göre
Ama sizin adınız ne?
Benim dengemi bozmayınız!

Bilge Öztoplu
Profesyonel Koç, NLP Practitioner